عروس شایسته سال.

شاید باورش براتون سخت باشه ولی من تازه بعد از سی سالگی پی به کنه هستی یه سری مسایل ساده بردم.

مثلا اینکه یک سال 4 تا فصله. هر چارتاش به هم وصله. بهاره و تابستون. پاییزه و زمستون! این شعرو از کودکستان حفظ بودم ولی تو سالهای زندگیم برام معنایی نداشت.

- خب که چی.؟!

همینجوری گفتم که گفته باشم. مثلا الان فهمیدم که تو هر فصل هوا چه تغییراتی میکنه و میوه های هر فصل چیه و از این چیزا. حیف که امسال فصلها یکم قاطی شدن. مثلا صبح پاییز بود. ظهر, تابستون. الانم زمستونه.

-تا کنون تو زندگیم چه میکردم.؟!

نمیدونم

عزاداری های محرم هم تموم شد. هنوز به کنه هستی محرم پی نبردم البته. عزاداری هاتون مقبول درگاه حق.

ینی الان تقویم قمری ها سال نو شون با گریه و ماتم شروع میشه.؟!

ترم تابستون هم بالاخره تموم شد و اگه محرم نبود جا داشت از شادی چنین رخداد مبارکی مجلس رقصی به پا کنیم.اعوذ باالله.

منو اینهمه تعطیلی محاله. امروز خونه رو روبیدم و از فردا ان شاالله حمله ور میشم به عروسک بافی و کتابخوانی با فراغ بال. و تا آنجا پیش خواهم رفت که جان به جان آفرین تسلیم کنم .

--------------------------------------------------------------

همونطوری که خارجکیا مسابقه ای دارن به اسم "دختر شایسته سال". ما ایرانی ها هم مسابقه ای داریم به اسم"عروس شایسته سال" 

ملاک های انتخاب عروس شایسته هم میزان تحمل بی ادبی ها و دخالتهای خانواده شوهر و سکوت عروس هست.

من که الحمدلله به لطف خوبی و بی دخالتی های خانواده آقا مجتبی از گردونه این رقابت خارج بوده و هستم. 

ولی اگه یه مادر شوهر مثل زن دایی علی داشتم قطع به یقین عنوان "سلیطه ترین عروس سال" رو از آن خود میکردم.

انصافا عروسش خیلی صبوره.حیف که 20 سال دیگه از اینهمه صبر بی جا ی خودش سخت پشیمان خواهد شد

پ.ن

به عروس شایسته سال مدالی میدن ساخته شده از جواب هایی که نداده و مخالفت هایی که نکرده و حرص هایی که در نیاورده و گیس هایی که نکشیده و خدمات بی پاداشی که طی سالها به افراد نالایق داده.یکم وزن مدالش زیاده برا همین عروس شایسته بعد از چند سال آرتروز گردن و دیسک کمر و افسردگی میگیره. اوج ضد حالش اونجاست که میبینه عروس سلیطه هه آخرش میشه عروس خوبه و همه ی احتراما و خوراکی خوشمزه ها و عزیزم گفتن ها مال اونه.

حالا هی برین تلاش کنین که عروس شایسته سال بشین.

من آنچه شرط بلاغ است با تو میگویم. تو خواه از سخنم پند گیر خواه ملال